4 Ιανουαρίου 2010

Μας παραμυθιάζουνε....

   Ξέρετε γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν είμαστε ικανοποιημένες από τους άντρες που έχουμε γύρω μας και δεν βρίσκουμε,όσο και αν ψάχνουμε, τον ιδανικό για την καθεμία μας σύντροφο? Η απά ντηση είναι ότι μας παραμυθιάζουνε.Και μας παραμυθιάζουνε από τη γέννηση μας.Ο άντρας μας λένε πρέπει να έχει διάφορες αρετές και προδιαγραφές για να είναι αρκετά καλός για μας.Απαριθμώ μερικά από τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας άντρας, λοιπόν, να είναι έξυπνος και με χιούμορ,όμορφος, πλούσιος(στις μέρες μας πολλές το έχουν σαν το πρώτο και σπουδαιότερο προσόν)πετυχημένος,γενναιόδωρος,συναισθηματικός,πιστός κλπ,κλπ.Μα σας ρωτώ είναι δυνατόν να υπάρξει άντρας που να συγκεντρώνει όλα αυτά ή τα περισσότερα από αυτά τα προτερήματα?Όχι βέβαια.Το κακό είναι ότι μας έχουν γαλουχήσει έτσι, όχι απαραίτητα οι οικογένεια μας, αλλά  ίσως η κοινωνία,τα μέσα και γω δεν ξέρω ποιος άλλος και ψάχνουμε κάτι που δεν υπάρχει, ίσως που δεν πλησιάζει καν σε αυτό το πρότυπο άντρα.
   Και μιλώντας για μέσα θα αναφέρω τον κινηματογράφο και εννοείται τον αμερικάνικο που είναι ο κατεξοχήν παραμυθάς.Έβλεπα χθες βράδυ μία ταινία με τον Ριτσαρντ Γκιρ, την Τζέννιφερ Λόπεζ και την Σούζαν Σάραντον.Ο Γκιρ μαθαίνει λάτιν αισθησιακούς χορούς με δασκάλα την Λόπεζ κρυφά από την γυναίκα του Σάραντον.Το παραμύθι στην όλη ιστορία είναι ότι ο μεσήλικας Γκιρ παρόλο που έρχεται κοντά με την κατά πολύ νεότερη του και σεξοβόμβα Λόπεζ δεν υποκύπτει στα κάλη της. Αντιθέτως εμφανίζεται στη δουλειά της συνομήλικης γυναίκας του φορώντας ένα υπέροχο σμόκιν, ένας θεός πραγματικός, κρατώντας ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο και καρφώνοντας την με το βλέμα της ζητάει να χορέψουν εκεί μπροστά σε όλους,κάνοντας όλες τις συναδέλφισσες της να λιώσουν και μαζί τους και εμένα που παρακολουθούσα την ταινία.
    Back to reality
    Στην πραγματικότητα κανένας άντρας στην Ελλάδα και παγκοσμίως δεν θα είναι εμφανισιακά στα πενήντα του σαν τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Ενα έλαχιστο ποσοστό αντρών ίσως τα καταφέρει αν είναι προικισμένοι από τη φύση τους.Και σε αυτή την περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κουτουπώσουν την αντίστοιχη Λόπεζ και θα το καταυχαριστηθούν, όσο ωραία σύζυγο και αν έχουν.
    Μετά από όλα αυτά δεν θα σταματήσω να βλέπω αμερικάνικο κινηματογράφο, γιατί κατα βάθος μου αρέσει το παραμύθι και να σας πω? αφού σπάνια στις μέρες μας βρίσκεις άντρες να σε καρφώνουν έτσι με το βλέμα θα τους βλέπω στο σινεμά ή στην tv.
    Αυτή η ταινία άξιζε μόνο γι'αυτή τη σκηνή.

11 Νοεμβρίου 2009

Υπάρχει θεία νομοτέλεια?

   Αυτό που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι αν υπάρχει κάποια νομοτέλεια σ' αυτή τη ζωή.Θέλω να πω ότι σε μερικούς ανθρώπους έρχονται όλα στρωμένα στη ζωή χωρίς καθόλου ή με λίγη προσπάθεια.Μερικοί από αυτούς δε είναι επιεικώς άχρηστοι ή τεμπέληδες ή αδιάφοροι ή σκατόψυχοι και τους έρχονται ευκαιρίες χωρίς καν να τις επιδιώξουν.Και συνήθως είναι αυτοί που δεν συνειδητοποιούν πόσο εύκολα τους ήρθαν τα πράγματα και μονίμως παραπονιούνται.Άλλοι άνθρωποι πάλι κοπιάζουν και ανταμοίβονται σχετικά γρήγορα, άλλοι όμως τρώνε συνέχεια σκατά και δεν τους κάθονται οι στόχοι με τίποτα.Σε άλλους ανθρώπους ,τέλος, έρχονται συμφορές πανωτές και δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι.Πολλοί άνθρωποι είναι καλοί και υποφέρουν ή ταλαιπωρούνται, άλλοι είναι τέρατα και καλοζούν.Και έγω απορώ υπάρχει θεία πρόνοια?Υπάρχει θεία δίκη?Υπάρχει θεία νομοτέλεια?Υπάρχει θεός?Και αν υπάρχει απλώς δεν ανακατεύεται σ'αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο και απλά παρατηρεί και κρατάει σημειώσεις με τις πράξεις ή τις παραλείψεις μας?Μήπως δεν υπάρχει τίποτα, όπως υποστηρίζουν πολλοί επιστήμονες, και όλα συμβαίνουν στην τύχη?Μήπως μας καθορίζουν οι επιλογές μας?Μήπως παίζουν σημαντικό ρόλο οι συγκυρίες?Μήπως η μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας?(αυτό δεν είναι δικό μου, αλλά και δεν θυμάμαι ποιος το είπε)Τελικά μήπως η εξέλιξη μας καθορίζεται από όλους τους παραπάνω παράγοντες?Ποτέ δεν θα καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα.Το μόνο που πιστεύω, για την ώρα, είναι ότι στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες και ίσως αυτό να είναι και το ποιο δίκαιο ή τουλάχιστον  ανακουφιστικό, γιατί δεν μπορείς τελικά ούτε κατα διάνοια να προβλέψεις πως θα εξελιχθείς και πως θα καταλήξεις. Ο κάθε άνθρωπος και η πορεία του είναι μοναδική και ίσως χρειάζεται πολλή υπομονή και επιμονή σ'αυτή την περιπέτεια και σίγουρα χρειάζεται αγάπη και από τον ίδιο μας τον εαυτό και από μερικούς έστω και λιγοστούς συμμάχους στο γλυκόπικρο ταξίδι της ύπαρξης μας σ'αυτόν τον κόσμο.

9 Νοεμβρίου 2009

Περί φιλίας γυναικών

   Πολλοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πραγματική φιλία μεταξύ γυναικών.Εγώ είμαι μία από αυτούς που το πιστεύουν.Ίσως να μην ήμουν τυχερή στις φιλίες μου, ίσως να μην έκανα τις σωστές επιλογές φιλενάδων, ίσως να είμαι έγω παράξενη και να στραβώνω εύκολα.
   Με πειράζουν πολλά στις φίλες μου και δεν αναφέρομαι σε γνωρίσματα του χαρακτήρα που τα αποδέχεσαι με τον καιρό και είναι ανθρώπινα. Δεν αναφέρομαι ούτε στη ζήλεια, ούτε στο θάψιμο και το κουτσομπολιό.Αναφέρομαι στην κατηγορία "φίλη-φίδι", η οποία με τίποτα δεν θέλει να σε βλέπει καλά, επιδιώκει την επικοινωνία μαζί σου όταν ξέρει ή έχει μάθει ότι είσαι χάλια,είναι εκείνη που όταν βάζεις στόχους και τους μοιράζεσαι σε μια συντροφιά βγάζει όλη την αρνητική της ενέργεια, είναι αυτή που ποτέ δεν θα σου πει καλή επιτυχία στη νέα σου προσπάθεια, γιατί φοβάται οτι αν το εκστομίσει μπορεί και να πάνε καλά τα πράγματα για σένα.Και φυσικά η τραγική ειρωνεία είναι ότι αυτή η "φίλη" είναι αυτή που τα έχει καταφέρει στους περισσότερους τομείς της ζωής της.Όμως δεν της αρκεί αυτό θέλει να βλέπει τους άλλους σε δύσκολη θέση και στάσιμους, για να αισθάνεται καλύτερα.Όταν είσαι βαλτωμένος αρέσκεται να σε "λυπάται", όμως μέσα της νιώθει την απόλυτη ηδονή.Όταν παίρνεις τα πάνω σου ξυπνάει μέσα της η οχιά και πετάει τεχνιέντως το δηλητήριο της.Δεν ανέχεται όχι να τη φτάσεις, αλλά ούτε να κάνεις ένα βήμα προόδου.Πραγματικά δεν ξέρω τι να υποθέσω γι' αυτές τις γυναίκες δεν ξέρω αν είναι υπερβολικά εγωίστριες ή υπερβολικα φιλόδοξες ή κακιές ή απλώς απίστευτα ανασφαλής και κομπλεξικές.
   Είμαι και εγώ γυναίκα και δεν είμαι ούτε έγω η τέλεια φίλη και φυσικά δεν είναι όλες οι γυναίκες "κακές φίλες".
 

8 Νοεμβρίου 2009

Καλή αρχή!

Αυτή είναι η πρώτη μου δημοσίευση.Καλή αρχή, λοιπόν, μου εύχομαι.Ξεκινάω να γράφω, γιατί όπως λέει και ο τίτλος του ιστολογίου μου περνάω μία φάση που είμαι κυριολεκτικά τρελαμένη για διάφορους λόγους.Για την ώρα οι λόγοι αυτοί είναι δυσάρεστοι, ελπίζω όμως σύντομα να αλλάξουν τα πράγματα και να γράφω μόνο επειδή είμαι τρελαμένη από χαρά.