4 Ιανουαρίου 2010

Μας παραμυθιάζουνε....

   Ξέρετε γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν είμαστε ικανοποιημένες από τους άντρες που έχουμε γύρω μας και δεν βρίσκουμε,όσο και αν ψάχνουμε, τον ιδανικό για την καθεμία μας σύντροφο? Η απά ντηση είναι ότι μας παραμυθιάζουνε.Και μας παραμυθιάζουνε από τη γέννηση μας.Ο άντρας μας λένε πρέπει να έχει διάφορες αρετές και προδιαγραφές για να είναι αρκετά καλός για μας.Απαριθμώ μερικά από τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας άντρας, λοιπόν, να είναι έξυπνος και με χιούμορ,όμορφος, πλούσιος(στις μέρες μας πολλές το έχουν σαν το πρώτο και σπουδαιότερο προσόν)πετυχημένος,γενναιόδωρος,συναισθηματικός,πιστός κλπ,κλπ.Μα σας ρωτώ είναι δυνατόν να υπάρξει άντρας που να συγκεντρώνει όλα αυτά ή τα περισσότερα από αυτά τα προτερήματα?Όχι βέβαια.Το κακό είναι ότι μας έχουν γαλουχήσει έτσι, όχι απαραίτητα οι οικογένεια μας, αλλά  ίσως η κοινωνία,τα μέσα και γω δεν ξέρω ποιος άλλος και ψάχνουμε κάτι που δεν υπάρχει, ίσως που δεν πλησιάζει καν σε αυτό το πρότυπο άντρα.
   Και μιλώντας για μέσα θα αναφέρω τον κινηματογράφο και εννοείται τον αμερικάνικο που είναι ο κατεξοχήν παραμυθάς.Έβλεπα χθες βράδυ μία ταινία με τον Ριτσαρντ Γκιρ, την Τζέννιφερ Λόπεζ και την Σούζαν Σάραντον.Ο Γκιρ μαθαίνει λάτιν αισθησιακούς χορούς με δασκάλα την Λόπεζ κρυφά από την γυναίκα του Σάραντον.Το παραμύθι στην όλη ιστορία είναι ότι ο μεσήλικας Γκιρ παρόλο που έρχεται κοντά με την κατά πολύ νεότερη του και σεξοβόμβα Λόπεζ δεν υποκύπτει στα κάλη της. Αντιθέτως εμφανίζεται στη δουλειά της συνομήλικης γυναίκας του φορώντας ένα υπέροχο σμόκιν, ένας θεός πραγματικός, κρατώντας ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο και καρφώνοντας την με το βλέμα της ζητάει να χορέψουν εκεί μπροστά σε όλους,κάνοντας όλες τις συναδέλφισσες της να λιώσουν και μαζί τους και εμένα που παρακολουθούσα την ταινία.
    Back to reality
    Στην πραγματικότητα κανένας άντρας στην Ελλάδα και παγκοσμίως δεν θα είναι εμφανισιακά στα πενήντα του σαν τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Ενα έλαχιστο ποσοστό αντρών ίσως τα καταφέρει αν είναι προικισμένοι από τη φύση τους.Και σε αυτή την περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κουτουπώσουν την αντίστοιχη Λόπεζ και θα το καταυχαριστηθούν, όσο ωραία σύζυγο και αν έχουν.
    Μετά από όλα αυτά δεν θα σταματήσω να βλέπω αμερικάνικο κινηματογράφο, γιατί κατα βάθος μου αρέσει το παραμύθι και να σας πω? αφού σπάνια στις μέρες μας βρίσκεις άντρες να σε καρφώνουν έτσι με το βλέμα θα τους βλέπω στο σινεμά ή στην tv.
    Αυτή η ταινία άξιζε μόνο γι'αυτή τη σκηνή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου